Przewodnikiem przez różnorodność teorii i terapii autyzmu powinno być dziecko. Kiedy zetkniesz się z nową ideą, zadaj sobie pytanie, czy takie podejście pasuje do twojego dziecka? Czy problemy korygowane tą metodą są także jego problemami? Jak ono zareaguje, jeśli będziesz prowadzić terapię w ten sposób?

Nie zapominaj, że najlepszym ekspertem w sprawach twojego dziecka jesteś ty sam. Od nauczycieli dziecka oprócz profesjonalizmu oczekuj miłości i akceptacji. Nigdy nie zgadzaj się na wprowadzanie do terapii dziecka procedur awersyjnych. Dobrzy nauczyciele wiedzą, jak dostosować teorię do ucznia. Wielu posługuje się synkretycznie, metodami z więcej niż jednego źródła, w tym z:
– Metody opcji,

– Gentle Teaching (nauczanie bez kar),

– Holdingu,

– Stymulacji zmysłów (integracja sensoryczna),

– Treningu słuchowego,

– Treningu wzroku,

– Technik behawioralnych (modyfikacja zachowania),

– Metody Domana,

– Rozwijania teorii umysłu,

– Wspomaganej komunikacji

– Muzykoterapii,

– Ćwiczeń wg Weroniki Sherborne,

– Metody dobrego startu,

– Systemu edukacyjnego TEACCH.

Wielość technik i podejść terapeutycznych odzwierciedla nieprzerwaną inspirację klinicystów, starających się pokonać kluczowe symptomy autyzmu. Każde dziecko autystyczne jest inne, posiada sobie właściwy potencjał możliwości i trzeba szukać indywidualnych dróg, które pomogą mu stać się człowiekiem tak samodzielnym i przystosowanym społecznie, jak tylko to jest możliwe.

Źródło: Fundacja Dom Rain Mana